နာဂစ္ဆိုင္ကလုန္း မုန္တုိင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ဧရာဝတီတိုင္း လပြတၱာျမိဳ့တြင္ အေသအေပ်ာက္ မ်ားသည္ ဆိုေသာေၾကာင့္ ယမန္ေန႔ညက ရန္ကုန္သို႔ ေရာက္ရွိလာသည့္ လပြတၱာၿမိ့ဳနယ္ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဒုဥကၠဌ၊ လပြတၱာၿမိ့ဳနယ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ဦးေအးၾကဴကို မဇၩိမက ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းထားသည္။
ယေန႔ ထုတ္ျပန္ေသာ အစိုးရ၏ စိစစ္ဆဲ ရွိသည္ဆိုေသာ သတင္းတြင္ လူ ၁ဝဝဝ ေသဆံုးသည္ဟု ေျပာသည္။ သို႔ေသာ္ ဦးေအးၾကဴက အစိုးရ ေၾကညာခ်က္ထက္ အဆမ်ားစြာ ပိုသည္ဟု ေျပာသည္။
ေမး။ လပြတၱာမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြ ေျပာျပပါ ဆရာ။
ေျဖ။ လပြတၱာက ေသာၾကာေန႔၊ ၂ ရက္ေန႔ ညေန ၃ နာရီေလာက္က စတိုက္တာ။ စတိုက္တဲ့ မုန္တိုင္းက ည ၁ဝ နာရီ ၁၁ နာရီေလာက္မွာ နည္းနည္းေလး ေလ်ာ့သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ အရွိန္က မေသးဘူး။ ေလက ပတ္လည္တိုက္သြားတာ။ ၿမ့ဳိက ကုန္းေပၚမို႔လို႔ ေတာ္ေသးတယ္။ ၿမ့ဳိလယ္လမ္းမွာ ေရက ခါးလယ္ေလာက္ ရွိတယ္။ ၿမ့ဳိစြန္ေတြမွာ ရင္ဘတ္အထိ ေရာက္တယ္။ ေခါင္းမိုးေတြ အကုန္လန္ကုန္တာ။ ၿပိဳတဲ့ အိမ္ကၿပိဳ။ တၿမ့ဳိလံုး ေခါင္မိုးမလန္တဲ့ အိမ္မရွိသေလာက္ဘဲ။ သြပ္ေတြကလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ ေလနဲ႔ ပါသြားတာ။
လူေတြက ခုထိ အမိုးမရွိဘဲ ေနရတာ။ မုိးရြာတဲ့အခါ ၾကမ္းခင္းရွိတဲ့ အိမ္ေတြက ေအာက္မွာ မုိးသြားခိုေနရတယ္။ ဒီၾကားထဲ ေႁမြက တက္ေသးတယ္။ ေႁမြကိုက္လို႔ ေရြးျမစ္ ဟိုဘက္ကမ္းက လူတေယာက္ ေႁမြကိုက္ခံရလို႔ ေသတယ္။ က်ေနာ့္ အိမ္နားက ေကာင္မေလးကလည္း ဂ်ပ္ေႁမြ ကိုက္ခံလို႔ ေဆး႐ံုတင္တာ ေဆးမရွိလို႔ဆိုၿပီး ႏွစ္ရက္ေလာက္ ေစာင့္ခိုင္းေနတယ္။
ၿမ့ဳိေပၚက ေျမးအဘိုးႏွစ္ေယာက္ မုန္တိုင္းအရွိန္ေၾကာင့္ တိုက္ၿပိဳက်ၿပီး ေသတယ္။ ေျမးအဘိုး ႏွစ္ေယာက္က ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ႀကီးမွာ မုန္တိုင္းကလည္း တိုက္ေတာ့ အေပၚက အမိုးႀကီး ၿပိဳက်ၿပီး ေသတာ။ အဘုိးက ဦးေႏွာက္ ပြင့္သြားတယ္။ ေျမးေလးက ပြဲခ်င္းၿပီး ေသတယ္။ ေနာက္ၿပီး အိမ္ေခါင္မိုးေတြ လန္ကုန္လို႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ မိုးသြားခိုတဲ့လူေတြ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း နံရံႀကီး ၿပိဳက်လို႔ လူ ၉ ေယာက္ ေသတယ္။ ေရဆိုင္ကုန္းမွာလည္း ၈ ေယာက္ ေသတယ္။ အေဆာက္အဦးေတြ ပိက်ၿပီး ေသတာ။
ေမး။ ။ လူအထိအခိုက္မ်ားတာ ဘယ္ဖက္ျဖစ္မလဲ။
အေသမ်ားတာက ၿမ့ဳိရဲ့ ေအာက္ဘက္ျခမ္း၊ ပင္လယ္နဲ႔ ဆက္ေနတဲ့ အျခမ္း၊ လပြတၱာနဲ႔ တတန္းတည္း ဆြဲလိုက္ရင္ ေအာက္ပိုင္း အဆိုးဆံုး။ ျမစ္ႀကီး ၃ ျမစ္ရွိတယ္ဗ်ာ။ ျပန္မေလာ့၊ ေရြး၊ အလယ္ေက်ာ္ျမစ္တို႔ နားမွာရွိတဲ့ ရြာေတြက အကုန္ကုန္တာပဲ။ အုပ္စုေပါင္း ၅၆ အုပ္စု ရွိတယ္။ ၃ဝ ေက်ာ္ေလာက္က ထိတာပဲ။ တအုပ္စုမွာ ေက်းရြာေပါင္း ၁ဝ ရြာ ပတ္ဝန္းက်င္စီ ရွိၾကတယ္။ အဲဒီရြာေတြ အကုန္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ေရက အိမ္ေလာက္ ျမင့္တယ္။ ၁၅ ေပ၊ ေပ ၂ဝ ေလာက္ ျဖစ္သြားတယ္ဗ်ာ။ လူေတြက အိမ္ေခါင္မိုးေပၚ တက္ေနရတယ္။ တက္ေနေတာ့လည္း ေလကတိုက္၊ လိႈင္းက ႐ိုက္ဆိုေတာ့ အိမ္ေတြၿပိဳက်၊ အဲဒီမွာ လူေတြ ျပန္ေသေရာ။ လူ ၄၊ ၅ ေထာင္ေလာက္ရွိတဲ့ ရြာတရြာမွာ လူ ၃၊ ၄ ရာေလာက္ပဲ ျပန္ရတယ္။ လပြတၱာၿမိ့ဳ တျခမ္းလံုး ပ်က္သြားတာပဲ။
ေမး။ ။ အထိအနာဆံုး ရြာနာမည္ေတြ ေျပာျပႏုိင္မလား။
ပ်ဥ္စလူ၊ သကၤန္းႀကီး၊ ေရြး အဲဒီရြာေတြက အဆိုးဆံုးပဲ။ က်န္တဲ့ ရြာေတြလည္း အကုန္လံုးနီးပါး ပ်က္သြားတယ္။
ေမး။ ။ ပ်ဥ္စလူတို႔၊ သကၤန္းႀကီးတို႔မွာ ေသတဲ့ လူေတြထဲမွာ အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသမီး၊ ကေလးဦးေရ အေရအတြက္ ရာခိုင္ႏႈန္းေတြ သိရမလား။
အမ်ဳိးသမီးတို႔ အမ်ဳိးသားတို႔ ခြဲလို႔ မရဘူး။ ပ်ဥ္စလူက လြတ္လာတဲ့ ကေလးမ တေယာက္ကို ေမးၾကည့္တယ္။ နင္တို႔ ပ်ဥ္စလူမွာ ေရလြတ္တာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ရွိလဲဆိုေတာ့ ၂ ရာ ၃ ရာေလာက္ပဲ ရွိတယ္တဲ့။ ဒါဆို ရြာလူဦးေရက ဘယ္ေလာက္လဲဆိုေတာ့ ၄၊ ၅ ေထာင္ေလာက္ ရွိတယ္တဲ့။ ေရက အိမ္ေလာက္ ႀကီးေနတာ၊ လိႈင္းလံုးေတြက ပုတ္နဲ႔ဆိုေတာ့ ဘယ္ခံႏိုင္မွာလဲ။ လူေတြက နီးရာ တိုင္ေတြ၊ သစ္ပင္ေတြ တြယ္ဖက္ထားရတာပဲ။ လက္ေလွ်ာ့လိုက္တာနဲ႔ ေသတာပဲ။
ေမး။ ။ အစိုးရက တရားဝင္ေျပာထားတာက လပြတၱာမွာ လူ ၁ ေထာင္ေက်ာ္ပဲ ေသတယ္ဆိုၿပီး ေျပာထားပါတယ္။ အခုဆရာေျပာတာက အနည္းဆံုး ေသာင္းဂဏန္း ေသတဲ့ အေနအထား ျဖစ္ေနတယ္။
အစိုးရေျပာတာ မေက်နပ္လို႔ က်ေနာ္ ရန္ကုန္တက္လာတာ။ ရြာလံုးကၽြတ္ ပ်က္သြားတာ အမ်ားႀကီးပဲ။ လပြတၱာတဝက္ ေအာက္ျခမ္းမွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရြာလံုးကၽြတ္ ပ်က္သြားတာ။ လြတ္လာတဲ့ လူေတြက ၆ ေယာက္ေလာက္မွာ တေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ပဲ။ ၁ဝ ေယာက္မွာ ၃ ေယာက္ေလာက္ပဲ က်န္တယ္။ က်န္တာ အကုန္ေသတာပဲ။ လပြတၱာ ေအာက္ဖက္ျခမ္းက ကုန္သေလာက္ပဲ။
အေလာင္းေတြက ျပန္႔က်ဲေနတာ။ ဓနိပင္ၾကားထဲမွာ ေခါင္းေတြစိုက္ေနတာ။ သစ္ပင္ေတြမွာ ပိုးစိုးပက္စက္ တြယ္ရက္ကပ္ေနတာ။ ေရထဲမွာ ေမွ်ာေနတာ။ လူေသတာေတာ့ဗ်ာ၊ ရင္တုန္စရာ ျဖစ္တယ္ဗ်ာ။
ထန္းေတာ၊ အုန္းေတာေတြက ခါးျပတ္သြားတယ္ဗ်ာ။ မုန္တိုင္းလည္း ၿပီးေရာ အုန္းေတာေတြ မရွိေတာ့ဘူး။ ဂ်ပန္က ေဆာက္ေပးတဲ့ တာဝါတိုင္ (ဆက္သြယ္ေရးတိုင္) ေတြဆိုရင္ ေကြးၿပီးေတာ့ လဲက်သြားတယ္ဗ်ာ။ တခ်ဳိ႔ေတြက မခံႏိုင္လို႔ တာေပၚ တက္ေျပးတယ္။ တာေပၚမွာလည္း ေရက လည္ပင္းေလာက္ ေရာက္ေနတယ္ ဆိုေတာ့ ၾကာလာရင္ ဘယ္ခံႏုိင္မလဲ။ တာေတြ ပတ္ပတ္လည္မွာ ေသေနၾကတာ။ ရာဂဏန္းရွိတယ္။ လိႈင္းက အုပ္၊ ေလက တိုက္ဆိုေတာ့ အိမ္ေတြ အကုန္ၿပိဳကုန္တာ။ ၁ဝဝ ရာခိုင္ႏႈန္း ပ်က္စီးတာ။
ေမး။ အဲဒီက လူေတြအတြက္ ကယ္ဆယ္ေရးေတြကို အစိုးရက ဘယ္လိုလုပ္ေပးလဲခင္ဗ်။
ေျဖ။ ကယ္ဆယ္ေရးသမားေတြေတာ့ဗ်ာ၊ ျဖစ္ၿပီး ေနာက္တရက္အထိ မလာရဲၾကဘူး။ ေလက ျပင္းေနေသးတယ္ ဆိုၿပီး ေနာက္တရက္ေလာက္မွ လာၾကတာ။ ဟိုမွာ အသက္ရွင္က်န္ေနတဲ့ လူေတြက တရက္ခြဲေလာက္ ထမင္းမစားဘဲ ေနရတာ။ ေနာက္ေတာ့ သူတို႔ကို သြားကယ္လာတယ္။ အေလာင္းေတြကိုေတာ့ မသယ္ႏုိင္လို႔ ဒီအတိုင္း ထားပစ္ခဲ့ရတယ္။
ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းက လပြတၱာ ၅ ရပ္ကြက္ ကမ္းနားလမ္းမွာ ဖြင့္ထားတယ္။ ၾကက္ေျခနီ အလံတိုင္ ေထာင္ထားၿပီး စားစရာ၊ အဝတ္အစားေတြ၊ ေဆးဝါးေတြ ေပးတယ္။ ေနဖို႔က်ေတာ့ လူေတြကို ၿမ့ဳိထဲက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြ၊ ပညာသင္ ေက်ာင္းေဆာင္ေတြမွာ ထားရတယ္။ တခ်ဳိ႔ အသိရွိတဲ့ လူေတြက အသိအိမ္ေတြမွာ သြားေနၾကတယ္။
ဖ်ားနာတဲ့လူေတြကို ေဆး႐ံုပို႔ရင္လည္း ေဆး႐ံုမွာက ေဆးမရွိ၊ အမိုးကလည္း လန္၊ လူနာေတြလည္း ျပည့္က်ပ္။ လူေတြကလည္း နီးစပ္ရာ ေဆးခန္းေတြကို သြားေနရတယ္။ ဒီအစိုးရက မလုပ္ေပးႏုိင္ဘူးဗ်ာ။
အခု ၿမ့ဳိေပၚကို တက္လာတဲ့လူေတြက ျပန္သြားဖို႔ ဆိုတာ မလြယ္ေတာ့ဘူးေနာ္။ ဟိုမွာ ေရမရွိေတာ့ဘူး။ သူတို႔ေသာက္တဲ့ ေရတြင္းေတြကို ပင္လယ္ေရငံေတြ လႊမ္းသြားၿပီဗ်ာ။ ပင္လယ္ ေရငံႀကီးကို ဘယ္လို ေသာက္ရမွာလဲ။ စားစရာ၊ ဆန္ဆီဆားေတြ အားလံုး မရွိေတာ့ဘူး။ ပါကုန္ၿပီ။ ဘာသြား စားေသာက္ေတာ့မွာလဲ။ ၿမ့ဳိေပၚမွာမွ ဆန္ျပဳတ္ေလးေတာင္ ေသာက္ရမယ္ဆိုၿပီး ေျပးလာၾကတာ။ ပိုက္ဆံလည္း မပါဘူး။ အဝတ္တထည္ ကိုယ္တခုနဲ႔ ေျပးလာၾကတာ။ သူတို႔ ဘယ္လို ျပန္ၾကေတာ့မွာလဲ။
ေမး။ လပြတၱာကို ေရာက္လာတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမယ္လို႔ သိရလဲ။
ေျဖ။ ၁ ေသာင္းေလာက္ ရွိတယ္။ သူတို႔ေျပာတာေတြ နားေထာင္ရရင္ဗ်ာ တကယ္ကို စိတ္မေကာင္းဘူး။ ၆ ေယာက္ရွိတဲ့ မိသားစုမွာ ၂၊ ၃ ေယာက္ေလာက္က ပါသြားတယ္ ဆိုၿပီး လူေတြက ငိုယိုေနၾကတာ။ တကယ့္ကို ဝမ္းနည္းစရာပဲ။
ေမး။ လူေတြက အစိုးရ မုန္တိုင္းသတင္း သတိေပးတာေတြ မသိၾကလို႔လား။
ေျဖ။ မိုးေလဝသတို႔က လႊင့္တာေတြ ၾကားရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ ေဖာ္ျမဴလာလို ျဖစ္ေနတာက ဘဂၤလားပင္လယ္မွာ မုန္တိုင္းေပၚတယ္။ ေပၚၿပီးေတာ့ ပုသိမ္ၿမ့ဳိရဲ့ အေနာက္ဖက္ မိုင္ ၃၅ဝ ေက်ာ္ေလာက္မွာ ရွိတယ္။ ေနာက္တေျဖးေျဖး ေရႊ႕လ်ားတယ္။ သူက အေရွ့ဘက္ကို ေရႊ႕လ်ားတယ္။ ဆိုေတာ့ ဟိုင္းႀကီးဘက္ ေရာက္သြားမယ္။ ဟိုင္းႀကီးကေန ဂြဘက္ကို ေရာက္မယ္။ ဂြကေန သံတြဲကို တက္မယ္။ သံတြဲကေန စစ္ေတြတက္ၿပီး ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကို တက္မယ္။ ဒါ ေဖာ္ျမဴလာပဲ။ မုန္တိုင္း ေဖာ္ျမဴလာ။
က်ေနာ္ ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝ ေက်ာ္ ၃ဝ လပြတၱာမွာ ေနလာတာ။ ဒီအတိုင္းပဲ လူေတြကလည္း ေအးေဆးေနၾကတာ။ အခုက်မွ ဒီမုန္တိုင္းက ဟိုင္းႀကီးကေန ျဖစ္ၿပီးေတာ့ အေရွ့ဘက္ကို မေရႊ႔ဘဲနဲ႔ ေရွ့တည့္တည့္ကို ဝင္ခ်လာတာ။ ဝင္ခ်ေတာ့ ဟိုင္းႀကီးတို႔၊ လပြတၱာတို႔၊ ဘိုကေလးတို႔၊ ေနာက္ အဲဒီကေန ရန္ကုန္ကို တက္တာ။ တခါမွ ဒီလို မျဖစ္ဖူးေတာ့ လူေတြက ေအးေဆးေနၾကတာ။ ညေနက်မွ ေလက ျပင္းလာတယ္။ ေရေတြတက္လာမွ က်ေနာ္တို႔ ဂ႐ုစိုက္မိတာ။
ေမး။ ။ ဆရာ ရန္ကုန္ကို ထြက္လာတဲ့ လမ္းမွာေရာ အခက္အခဲေတြ ရွိခဲ့လား။
က်ေနာ္တို႔ လပြတၱာ အထက္ျခမ္းက ေတာင္ေၾကာေတြ ရွိသြားၿပီ။ ေျမာင္းျမထိကို ေတာင္ေၾကာႀကီး ျဖစ္ေနေတာ့ ကားလမ္းေတြ ေပါက္ပါတယ္။ လမ္းမွာေတာ့ တဲၿပိဳတာ၊ သစ္ပင္ၿပိဳတာေတြေတာ့ ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ ေရကေတာ့ မတက္ႏုိင္ဘူး။ က်ေနာ္ လပြတၱာက ထြက္လာတာ မေန႔က မနက္ ၁ဝ နာရီမွာ ထြက္လာတာ ည ၉ နာရီေလာက္မွာ ရန္ကုန္ေရာက္ပါတယ္။
ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာ။
